Mama bardziej kocha starszą siostrę, a mnie nie widzi. Co mam zrobić?

Cześć. Mam 16 lat i bardzo często nasuwają mi się myśli samobójcze. Są spowodowane chyba tym, że czuję się niepotrzebna w domu.

Coraz częściej zastanawiam się po co w ogóle żyję, czuję się niekochana przez mamę. Bardzo często płaczę z powodu tego, że mama bardziej kocha starszą siostrę, ponieważ jej na wszystko pozwala i chodzi z nią gdy chce gdzieś iść, a mnie zawsze każe iść do taty żeby ze mną szedł. Nieraz próbowałam sobie zrobić pętlę i się powiesić, ale tego nie umiałam zrobić.

Zastanawiam się czy nie iść gdzieś do psychologa z moim problemem, ale nie wiem czy mogę iść sama, a nie chcę iść z nikim. Jakby co muszę mieć jakieś skierowanie? Czy wizyta będzie anonimowa?

KOBIETA, 16 LAT ponad rok temu

Psychologia Relacje Relacje z rodzicami i teściami

Przywiązywanie wagi do cudzych opinii

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!

Próba samobójcza nie jest najlepszym sposobem zwrócenia na siebie uwagi. Może zamiast planować pętlę spróbujesz pogadać z rodzicami i powiedzieć im, jak Ty widzisz sytuację w rodzinie? Opowiedz im, że czujesz się pominięta, że nie czujesz się potrzebna i kochana, że z tego powodu masz myśli samobójcze. Jeśli nie umiesz im tego powiedzieć prosto w oczy, to napisz do nich list. Oni muszą wiedzieć, co się z Tobą dzieje. Ludzie raczej nie chcą zgadywać, co ktoś inny czuje, dlatego właśnie trzeba mówić o swoich uczuciach.

Mów do rodziców na zasadzie: "ja czuję się w tej sytuacji…", "ja jestem zła, kiedy wy…", "czuję się pominięta i niepotrzebna kiedy wy…" itp. Takie formułowanie swoich myśli nie jest oceną innych tylko wyrażeniem swoich uczuć. Dlatego łatwiej wtedy dotrzeć do drugiego człowieka i powiedzieć mu, jak się czuję.

Możesz oprócz rozmowy z rodzicami spróbować konsultacji w telefonie zaufania. Jest ogólnopolski telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Tam powinnaś uzyskać dodatkowe wskazówki i możliwości rozwiązania swoich problemów. Będziesz mogła być anonimowa. Do psychologa będziesz musiała zgłosić się z prawnym opiekunem, bo jesteś niepełnoletnia. Nie będziesz także mogła zachować anonimowości. Spróbuj rozmów z rodzicami i pomocy telefonu zaufania. Jeśli to nie przyniesie rezultatów, to warto poszukać pomocy psychologa.

Pozdrawiam