Odmowa siedzenia w wózku przez 14-miesięczne dziecko

Witam, moja 14 mies córka od dwóch tyg odmawia siedzenia w wózku, fotelu samochodowym oraz krzesełku do karmienia. Nie jestem w stanie nawet jej do nich posadzić. Gdy tylko zorientuje się, że chcę ją tam włożyć pręży się, wygina i wpada w totalną histerię, czasem trudną do uspokojenia. Dodatkowo bardzo często domaga się teraz piersi, najchętniej chciałaby być cały czas na rękach (zawsze była bardzo aktywna). Martwię się tym zachowaniem i nie wiem jak z nią postępować

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Histeria Psychologia Dziecko Rozwój dziecka

Długotrwały związek

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Na początek zachęcam do spotkania z lekarzem pediatrą, by wykluczyć somatyczne trudności (może coś ją boli podczas siedzenia, piecze itp) czy choroby (np pęcherza, pasożyty itp).
Warto także zastanowić się, czy nie wydarzyło się kiedyś coś trudnego w trakcie siedzenia (np dłuższe wyjście mamy, początek jakiejś choroby itp), co obecnie dziecku kojarzy się z tą pozycją.
Przez jakiś czas tez warto (w miarę możliwości) zrezygnować z tej pozycji, by Malutka się trochę uspokoiła (a negatywna reakcja wygasiła). Dopiero za jakiś czas podjąć kolejne próby.
Jeśli trudności będą się pogłębiać lub pojawią się inne niepokojące objawy, warto zwrócić się ponownie do pediatry i psychologa dziecięcego.

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

78 poziom zaufania

Witam,
to raczej objaw żywotności dziecka,niż zaburzenia.Może być następstwem zbyt częstego zmuszania do bezruchu-wbrew potrzebom rozwojowym.Jest jeszcze możliwość,że w owym foteliku lub wózku dziecko odwożone jest np.do niechcianego żłobka lub opiekuna i wówczas prężenie i histeria jest formą oporu przed pozostawaniem bez matki.To drugie jest więc reakcją lękową przed rozłąką i występuje bardzo często właśnie razem z domaganiem się bliskości fizycznej/bycie na rękach,domaganie piersi/.
Proszę reagować na potrzeby swego dziecka,jeżeli nie chce Pani zaburzyć jej rozwoju i rozpoznać przyczyny oporu,znależć możliwe formy poprawy sytuacji.Polecam też kontakt z ew.opiekunami dziewczynki,którzy powinni mieć własne obserwacje,lub nawiązać kontakt z psychologiem dziecięcym.
Pozdrawiam serdecznie