Skąd wynika takie zachowanie u synka?

Witam. Mamy synka3, 5letniego.od 13stycznia chodzi do przedszkola w domu jak siedział był fajnym dzieckiem, a od 4maja zmieniło mu się zachowanie. Nie slucha sie Pan w przedszkolu ciągle biega za kolega graniem a on za nim wyglupiaja się nawzajem a syn naśladuje jak katarynka inne dzieci ich wyglupy. Ciężko Pani zapanować nad np2takimi przypadkami jedynie ciągle sądzą ja ich do stolika za karę. W ciągu dnia to z 10razy na8h. Z kont wynika takie zachowanie. Syn taki nie byl
KOBIETA, 35 LAT ponad rok temu

Fakty o zdrowiu - Oburęczne dzieci bardziej nadpobudliwe?

Dziecko w toku rozwoju znajduje się w spirali emocji i możliwości. Okresy uległości, spokoju i równowagi, przerywane są naruszeniem tej stabilności by zbudować "nowy ład". Wraz z uzyskiwaniem większych możliwości fizycznych (umiejętności manualne, chodzenia, wspinania się), dąży do próbowania tychże możliwości. Podobnie dzieje się z procesami socjalizacyjnymi - dziecko poszukuje w otoczeniu osób, które w jego odczuciu są silne i mocne. Takie, które przebywało pod opieką osoby dorosłej, szuka w przedszkolu nowego rówieśnika, który pokaże mu co może zrobić, jak może być "silne i sprawne". Oczywiście, najczęściej są to zachowania, które z punktu widzenia dorosłego, mogą być niebezpieczne i niewłaściwe. Stąd szczególna rola rodziców i wychowawców w konsekwentnym wyznaczaniu granic, systemu kar i nagród obowiązujących w otoczeniu dziecka. Warto także zapewnić mu możliwości poznawania własnych możliwości w sposób bezpieczny dla niego, np. ćwiczenia fizyczne albo ruchowe pod opieką dorosłego indywidualne lub w mniejszej grupie. Ważna jest rozmowa i zwrócenie uwagi na nowe potrzeby, wciąż dorastającego małego Człowieka. Życzę cierpliwości i otwartości w tej dynamicznie zmieniającej się podróży z dzieckiem.

0
Mgr Agata Majda Pedagogika, Olkusz
73 poziom zaufania

Dzień Dobry!
Pójście do przedszkola to wielka zmiana dla dziecka. Każdej zmianie towarzyszy stres, który może być odreagowywany właśnie przez trudne zachowanie. Trzeba cierpliwie obserwować syna ale też postępować konsekwentnie. Wyznaczyć granice, zasady zachowania i spokojnie ich wymagać. Jeżeli trudności będą się pogłębiać to warto spotkać się z psychologiem, poszukać wsparcia i rozwiązań.
W razie pytań zapraszam do kontaktu.
Z pozdrowieniami Agata Majda
www.pracowniaterapeutyczna.eu

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty