Czy osoba pełnoletnia ma prawo opuścić dom bez tłumaczeń?

Witam. Mam ukończone 18 lat, mieszkam na wsi i mam problem z rodzicami. Im starsza się stawałam, tym gorzej było.Kiedyś tylko szkoła dom, pojechać autobusem do szkoły i żadnych koleżanek. Sama oceniała z kim mogę się spotkać a z kim nie. Teraz, gdy zamknęli szkoły z powodu decyzji sanepidu na obecną sytuację nie mogę wyjść dosłownie nigdzie. Jedynie na własne podwórko. Naprawdę potrzebuję pomocy ...Czuję się jak w więzieniu. Mam chłopaka który mieszka za granicą(w Czechach). Często mnie odwiedzał,starał się raz w miesiącu, ale gdy ja chciałam odwiedzić jego to wybuchały wielkie awantury w domu. że to moja mama będzie decydować o tym czy pojadę czy nie. Obecnie mam tego dość, chciałabym poprostu opuścić dom rodzinny ale nie wiem jak mam to zrobić! Gdy byłam mała i pojechałam bez jej zgody do koleżanki, wydzwaniała do mnie i gdy powieziałam gdzie jestem przyjechała po mnie odrazu po telefonie. Jestem przekonana że teraz zrobiłaby tak samo. Moje pytanie brzmi: Czy jako osoba pełnoletnia uczęszczająca do szkoły ponadgimnazjalnej mam prawo do opuszczenia domu bez żadnych tłumaczeń?

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Psychologia

Zespoły otępienne a depresja

W przypadku chorzeń otępiennych, np. alzheimerem, nasilenie objawów może wystąpić na skutek depresji. O zależności między zespołami otępiennymi a depresją wypowiada się psychiatra Agnieszka Jamroży.

Mgr Agata Górnik -Zapotoczny Psychologia, Sosnowiec

20 poziom zaufania

Szanowna Pani

Osoba pełnoletnia teoretycznie może sama o sobie stanowić pod warunkiem, że potrafi samodzielnie siebie utrzymać i osiągnęła pełną dojrzałość psychospołeczną gwarantującą poradzenie sobie w dorosłym życiu. Warto zwrócić uwagę na to, że opisane przez Panią okoliczności i zadane w taki sposób pytanie sugerują, że jest Pani osobą w pełni na razie zależną od rodziców, uczącą się, nie posiadającą pracy. W tej sytuacji decyzja o opuszczeniu domu byłaby próbą ucieczki od rozmowy o trudnych tematach takich jak granice wolności osobistej, intymność młodego człowieka w rodzinie. Warto, żeby zadała sobie Pani pytanie dlaczego opuszczenie domu bez słowa traktuje Pani jako jedyne rozwiązanie. Zachęcam do rozmowy z najbliższymi, z mamą, być może podjęcie procesu psychoterapii, żeby umiejętniej stawiać granice bez konieczności tak radykalnych kroków jak ucieczka z domu rodzinnego. Uciekanie od problemów nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem. Warto poszukać innych rozwiązań, pracować w Pani rodzinie nad wzajemnym zaufaniem i szacunkiem i nauczyć się budować granice własnego świata w taki sposób, który nie spowoduje konieczności opuszczenia domu bez słowa.