Dzień dobry!
Zaburzenia osobowości zazwyczaj diagnozuje się po 20 roku życia, zakładając, że wcześniej osobowość jeszcze kształtuje się, nie zakończył się proces dojrzewania psychofizycznego, ani nie doszło do całkowitego wejścia w samodzielne, dorosłe życie. Diagności chcą także uniknąć przedwczesnego "etykietowania" młodego człowieka. Nie mniej jednak już wcześniej - także u nastolatka - można zauważać pełny obraz zaburzeń osobowości i mieć bardzo prawdopodobne przypuszczenia, w jakim kierunku się rozwiną. Wspomina Pani jednak, że hospitalizacja tej osoby była jednorazowa, krótka. Z jakiego powodu trafiła do szpitala? Jakie były propozycje, sugestie, opinie zespołu leczącego? Z jakiego powodu nie było dalszego leczenia, opieki psychiatrycznej lub psychoterapii? Jeśli pobyt w szpitalu/ kontakt z psychiatrą jest jednorazowy, trudną o pewną diagnozę zaburzeń osobowości. Być może był to epizod innej choroby (np. depresji, zaburzeń lękowych) lub (bardzo często) szok posttraumatyczny - silna reakcja na wcześniejsze traumatyczne wydarzenie.
Pozdrawiam!
