Dieta na obniżenie poziomu żelaza

witam, jaką stosować dietę aby obniżyć poziom żelaz? Czy są produkty, które należy wykluczyć z diety? To znaczy produkty, które zawierają duże ilości żelaza - jakie to będą produkty? Na ostatnich badaniach wyszło mi, że mam podwyższony poziom żelaza. Czy dieta będzie jedynym sposobem, aby go obniżyć? Czy powinnam stosować jakieś leki, suplementy, które obniżą poziom żelaza w organizmie? Jakie mogą być objawy zbyt wysokiego poziomu żelaza w organizmie? Czy może to być groźne dla zdrowia? Dla życia? A może zbyt wysoki poziom żelaza w organizmie może przyczynić się do jakiejś poważnej choroby? Proszę o pomoc
KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Źródła nienasyconych kwasów omega-3

Nienasycone kwasy omega-3 są niezbędnym składnikiem naszej diety, jednak organizm nie posiada zdolności do ich samodzielnego syntetyzowania. Z tego względu warto wiedzieć, co jest ich pierwotnym oraz wtórnym źródłem ? o tym opowiada dr Leszek Walentynowicz, diabetolog.

W żywności żelazo występuje w dwóch postaciach: hemowej i niehemowej. Postać hemowa jest łatwo wchłaniana do organizmu i występuje w produktach pochodzenia zwierzęcego, dlatego proszę unikać przede wszystkim wątróbki, salcesonu, kaszanki (zawierają krew), czerwone mięso…
Niehemowe występuje w produktach pochodzenia roślinnego. Jego wchłanianie jest bardzo niskie. Proszę pamiętać, że wchłanianie tego żelaza zwiększa się poprzez łączenie np. produktów roślinnych z witaminą C (sałatki owocowe/warzywne), z mięsem. Uważa się również, że oligosacharydy (prebiotyki) działają w ten sam sposób. Natomiast kwas fitynowy (produkty zbożowe, rośliny strączkowe), białka inne niż białka mięsa, polifenole (herbata, kawa) oraz wapń (nabiał) mogą przyczyniać się do zmniejszenia wchłaniania niehemowego żelaza.
Jeśli chodzi o żywienie w hemochromatozie, to najlepiej zasięgnąć rady doświadczonego dietetyka, aby przy okazji redukowania żelaza z diety nie spowodować innych niedoborów/nadmiarów w organizmie. Pozdrawiam

0
Przemysław Zarzeczny
74 poziom zaufania

Sama dieta niskożelazowa (np. ograniczenie lub wyłączenie mięsa) może czasem nie być wystarczająca: z pomocą przyjdzie wtedy natura. Chodzi o „wypłukanie” tego pierwiastka z ustroju za pomocą naturalnych substancji wiążących żelazo, czyli chelatorów żelaza. W przypadku ostrego zatrucia żelazem medycy używają chelatora farmakologicznego jakim jest deferoksamina. Domowy sposób na stany przewlekłe to po prostu odpowiedni dobór jedzenia i przypraw. Jeszcze lepsze rezultaty będzie można zapewne osiągnąć sięgając po ekstrakty tych substancji, czyli odpowiednie suplementy diety.
Do powszechnie występujących w żywności chelatorów żelaza należą między innymi:
1) kwercetyna (np. w cebuli, jabłku, ciemnych winogronach, estragonie – nie bez powodu bogatą w żelazo wątróbkę przyrządza się właśnie z cebulą i jabłkiem, przyprawiając ją estragonem),
2) kurkumina (zawarta w kurkumie oraz w gorczycy: z tej ostatniej produkuje się musztardę – tradycyjnie niezbędny dodatek do bogatych w żelazo pokarmów mięsnych),
3) IP6 czyli heksafosforan inozytolu (kwas fitowy: natura umieściła go w wielu pokarmach jak pełne ziarno, nasiona, orzechy, fasola i inne rośliny strączkowe),
4) EGCG (galusan epigallokatechiny: występuje w dużych ilościach w zielonej herbacie, przekracza barierę krew-mózg, by może dlatego pijący zieloną herbatę Japończycy niezmiernie rzadko zapadają na chorobę Alzheimera, powiązaną z wysokimi zapasami żelaza),
5) theaflavin (podobny związek lecz w herbacie czarnej)
6) herbata
Badań na ludziach odnośnie tych substancji jest niewiele: wiemy, że chelatują one żelazo, ale nie wiemy dokładnie ile tak naprawdę należałoby zjadać czy wypijać pokarmów w nie bogatych aby pozbyć się tego żelaza szybko i skutecznie (i przy okazji z rozpędu nie przegiąć w drugą stronę, wpadając w niedobór żelaza). Dlatego rozsądne będzie urozmaicenie diety o pokarmy/suplementy będące źródłem chelatorów żelaza, z jednoczesnym okresowym kontrolowaniem osiąganych rezultatów.
Postępowanie dietetyczne nie obiecuje szybkich efektów: pierwsze efekty w badaniach laboratoryjnych będzie widać dopiero po kilku, czasem może nawet kilkunastu miesiącach.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty