Jak sobie poradzić po śmierci ukochanej mamy?

Witam. W 2016 roku zmarła moja ukochana mama, bardzo przeżyłam jej śmierć. Od tamtej pory zrobiłam się bardzo nerwowa. Najbardziej odbija się to na moim narzeczonym i dziecku. Nie potrafię opanować swoich nerwów, bardzo mocno mnie zaraz coś wkurza, irytuje i wybucham. Obrazam innych, krzyczę na narzeczonego, potrafię nawet go uderzyć, popłynąć. Kocham go bardzo mocno. Niedługo bierzemy ślub. Nie potrafię nerwów opanować nawet przez kilka godzin, a kiedy wszystko opada bardzo żałuję tego. Czuje się po tym bardzo zmęczona. Dodam że nie akceptuje swojego wyglądu, swojej nadwagi, ciągle powtarzam ze jestem gruba itd. Nie wiem jak sobie z tym poradzić, meczą mnie już te nerwy.

KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu

Depresja Strata bliskiej osoby Psychologia Psychoterapia Dziecko Żałoba i strata Ślub

Co odróżnia depresję od innych chorób śmiertelnych?

Depresja to choroba, która jeśli nie będzie leczona, może doprowadzić do przykrych konsekwencji. Obejrzyj film i zapoznaj się z wypowiedzią eksperta na ten temat.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Zachęcam do skonsultowania się z psychologiem i przyjrzenia temu, co się w Pani dzieje. Być może żałoba po stracie kochanej osoby nasiliła problemy emocjonalne, związane z zaniżoną samooceną i brakiem akceptacji siebie? Drażliwość i wybuchowość może być jednym z objawów zaburzeń depresyjnych lub adaptacyjnych mogących być także powiązanymi z żałobą. Specjalista pomoże Pani lepiej zrozumieć targające Panią emocje, przeżyć je i przepracować, a także podjąć pracę nad samooceną, poczuciem wartości, akceptacji siebie, bezpieczeństwa, kontrolowaniem zachowania szczególnie w sytuacjach trudnych czy konfliktowych. Warto działać, bo zmiana i poprawa są możliwe, a im szybciej rozpocznie się proces terapii, tym szybciej oczekiwać można efektów (a także tym szybciej uda się wyeliminować drażliwość czy wybuchy złości i agresji, których już obecnie Pani żałuje). Można to zrobić w Poradniach Zdrowia Psychicznego, NZOZach mających kontrakt z NFZ lub w gabinetach prywatnych. Do psychologa, na psychoterapię (refundowaną) potrzebne będzie skierowanie wystawione albo przez lekarza rodzinnego albo przez lekarza psychiatrę. Do lekarza psychiatry nie potrzeba skierowania.