Proszę popatrzeć na rodziny dookoła. Jakoś sobie radzą :) Proszę spotkać się z bliskimi osobami i pogadać o swoich lękach, będzie raźniej.
Pani lęk może być odpowiedzią na zmiany, jakie czekają Panią i męża. Wiele kobiet i przyszłych mam jednocześnie przeżywa podobne stany. Wynikają one nie tylko z psychologicznych konsekwencji ciąży, ale także fizycznych (zmiany w ciele, zmiany hormonalne itp).
Warto poszukać wsparcia u innych kobiet, mam, które już przeszły ten etap. Dopytać, jak sobie radziły, co im pomagało itp. Zapewnienie sobie także bliskości i wsparcia w rodzinie i wśród bliskich także pomoże.
Jeśli Pani stan (smutku, apatii, wycofania) będzie się utrzymywał lub nasilał, proszę zgłosić się do psychologa. Oprócz diagnostyki i ewentualnego potwierdzenia lub wykluczenia depresji, pomoże przygotować się do zmian, jakie Panią czekają, popracować nad samooceną, poczuciem sprawstwa pewności siebie itp.
Witam. W pewnym sensie takie mysli i obawy sa naturalne, byle by nie przekroczyly pewnej granicy i za bardzo sie pani przejmowala.
Magdalena Brabec
Witaj serdecznie!
Twoje zachowanie jest jak najbardziej normalne :) Jeśli myśli cię przytłaczają możesz skorzystać z jednorazowej porady terapeuty ;-)
Pozdrawiam serdecznie
http://psychopedagog.eu
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń
Mieszkają w jednym pokoju z synem, nie mają rodzin
-„Dzień Dobry WP". Cieszę się, że państwo dołącz
