Nienawidzę swojego męża. Co ja mam zrobić?

Od 24 lat jestem mężatka, ale nie szczęśliwą. Nie wiem co mam ze sobą robić, jak się zachowywać, nie rozumiem mojego męża coraz bardziej - zawsze myślałam, że czym dłużej jesteśmy tym bardziej go znam, ale to nie prawda. Problem tkwi w tym, że ciągle jestem obarczana winą przez niego.

Mamy 5 dzieci - wini mnie, że to z mojej winy jest ich tyle, że powinnnam się zabezpieczyć itp., że przez to musi sam pracować, a wie o tym, że jestem osobą chorą - mam dyskopatię, nerwobóle mięśni, doszła mi cukrzyca - twierdzi, że to lenistwo, bo nie chce mi się iść do pracy. Na domiar tego on krzykiem wszystko wymusza, nigdy mu się nic nie podoba - mam dość jego ciągłego krzyku na mnie i dzieci. Jestem szczęśliwa gdy go nie ma, gdy go nie słyszę. Nie mogę stawać w obronie dzieci nawet jeśli one mają rację, bo zaraz zaczyna krzyczeć, że mam iść do mamusi, że jestem niepotrzebna w tym domu, że nic nie robię tylko leżę itp., a to nie prawda - dzieci i on mają wszystko podane do ręki, ciągle słyszę podaj to, daj to, idź tam, a gdy chcę powiedzieć co mnie boli, że też bym chciała tak, jak oni mieć podane - nieraz zwykłe "dziękuję" by wystarczylo - to nie, bo ja zraz jestem problemowa, tylko bym krzyczała itp.

Jemu wolno wszystko, a mi nic. Gdy dzieciom zwracam uwagę, że tak czy tak źle robią on mnie nie poprze - dzieci mogą chamsko się odzywać, przeklinać itp. - jemu to nie przeszkadza, a gdy go proszę aby choć raz potwierdził, że mam rację, że tak powinno być jak ja mówie to nie, ale gdy on wyje na nie to ja musze potwierdzac że tatuś ma rację. Szlag mnie trafia. Nie mam ochoty na nic, nie umiem się śmiać, cieszyć, jestem zrezygnowana, nienawidzę męża. Jego słowa mnie nieraz przygniatają, bolą tak mocno, że nie chce mi się żyć, że wolałabym umrzeć i być na tamtym świecie, aby nie słyszeć tego co potrafi powiedzieć. Nigdy nie słyszę słów, że mnie kocha, że potrzebuje itp. - ciągle zła, niedobra, do niczego, ale inne ładne, zgrabne, powabne, a ja to oziębła baba jestem - do niczego się nie nadaję, tylko na szrot. Ludzie mają go za wspaniałego człowieka - on potrafi się maskować, ma chyba 2 oblicza.

Poznalam kogoś 2 lata temu. Ta osoba jest dobra dla mnie, miła itp., ale boję się, że z czasem będzie taki sam jak on, że to samo przechodzić będę. Wolę być sama z dziećmi, ale wiadomo - dzieci rosną, trójka jest pelnoletnia, mają swoje życie. Nie wiem jak mam dalej żyć, co mam robić. Proszę o pomoc, gdyż jestem bezsliną osobą - brak mi wiary w siebie, brak poczucia bezpieczeństwa. Nawet tej osobie, ktorą poznałam nie wierzę, gdyż jestem nieufna. Proszę o poradę. Z poważaniem, Serafina.

KOBIETA, 45 LAT ponad rok temu

Konflikty w związku Psychologia Relacje z partnerem

Jak zachować dobre wrażenie zrywając?

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

84 poziom zaufania

Witam!

Działania Pani męża wpływają bardzo negatywnie na Pani samopoczucie. W związku obie osoby są odpowiedzialne za ilość dzieci. Sama Pani nie jest w stanie zajść w ciążę, potrzebny jest mężczyzna, który też może się zabezpieczać. Uważam też, że dzieci to szczęście a nie przekleństwo.

Pani mąż powoduje, że czuje się Pani bezwartościowa i nic nieznacząca. A jest Pani wspaniałą i silną kobietą. Dla rodziny przełamuje Pani swoje fizyczne słabości, stara się, by wszystko było jak należy i jeszcze "usługuje" mężowi. Ma Pani prawo do swojego życia, do życzliwości, odpoczynku i spokoju. Ma Pani prawo czuć się docenioną, atrakcyjną i wartościową. Bardzo dobrze, że ma Pani osobę, która Panią docenia i otacza czułością.

Mąż najwyraźniej nie chce pracować nad relacją - pasuje mu rola Pani, jako podległej służącej, na której może się wyżywać do woli. Warto, żeby zmieniła Pani coś w swoim życiu. Warto rozpocząć terapię psychologiczną. Pomoc bezpłatną uzyska Pani w Ośrodkach Pomocy Społecznej i w Ośrodkach Interwencji Kryzysowej.

Może Pani także zapisać się na kurs asertywności i starać się przeciwstawić mężowi i egzekwować swoje prawa. Potrzebuje Pani wsparcia i profesjonalnej opieki, ponieważ Pani stan psychiczny będzie się pogarszał. Praca z psychoterapeutą może Panią podbudować i dać siłę do pracy oraz zmian w swoim życiu.

Pozdrawiam