Dzień dobry, sytuacja, którą Pani opisuje jest dramatyczna i bardzo przykra. Choroba alkoholowa odbiera w pewnym sensie możliwość realistycznej oceny swojej sytuacji. Obawiam się, że niewiele Pani może zrobić. Ważne jest konsekwentne trwanie na stanowisku, że jest problem, że ojciec wymaga leczenia i niewdawanie się w tej kwestii w dyskusje. Warto postawić granice, gdy relacja zakłóca Pani dobrostan. Przykładowo mogłoby to dotyczyć odwiedzin ojca niespodziewanych, w późnych porach nocnych. Ważne, by wiedział, że pewne zachowania nie będą tolerowane. Czasem jest to sygnałem dla uzależnionego, że pora coś zmienić. W sprzyjającej sytuacji można postarać się nazwać swoje emocje związane z sytuacją wobec osoby Pani taty. Gdy są Państwo na siłach można zrobić tzw. rodzinną interwencję, gdy każdy z osobna, po kolei dzieli się swoimi uczuciami związanymi z sytuacją i zachęca, a nawet prosi wprost o podjęcie leczenia. Myślę, że to musi być frustrujące patrzeć jak bliska osoba się zaniedbuje i pogrąża. Zapewne odczuwa Pani ogromną bezsilność. Proszę też pamiętać o sobie. Pani zrobiła, co do Pani należało. To nie jest coś złego, w trosce o siebie i własne zdrowie, pozwolić nawet trudnym sprawom toczyć się własnym biegiem. Czasem po prostu nie mamy na coś wpływu - choć przyjęcie tego jest niesamowicie trudne. Pozdrawiam serdecznie.
