Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (874 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (403 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Jak pomóc chorej na anoreksję?

Witam serdecznie. Wiem, że dział "zadaj pytanie" przeznaczony jest dla osób bezpośrednio dotkniętych chorobą i szukających pomocy. Ja jednak liczę na Państwa wyrozumiałość i bardzo proszę o pomoc. Bardzo niedawno temu dowiedzieliśmy się, że moja siostra ma anoreksję. Co ciekawe, sama się do tego przyznała, powiedziała, że nie może już nas dalej okłamywać, że jest jej strasznie ciężko, że chce się wyleczyć, ale "coś" w jej głowie ciągle jej mówi, że jak będzie jadła, to zostanie "gruba świnią". Siostra ma 23 lata, przy wzroście 1,62 cm waży aktualnie 47 kg.

Przyznała się do zażywania leków przeczyszczających, powiedziała, że nie wymiotuje, bo ją to przeraża, mimo że próbowała 3 razy, ma bardzo rozchwiany stan emocjonalny (wstaje agresywnie nastawiona do wszystkiego, potem się śmieje, następnie płacze, że ona chyba jest nienormalna i że musi ze sobą skończyć), ostatnio krwawiła z nosa dwa razy w ciągu dnia. W domu staramy się ją pilnować i nie odstępować na krok, posiłki jemy razem, a mama aktualnie śpi z nią w nocy, bo siostra powiedziała, że boi się spać sama. Wszyscy także staramy się ją wspierać i mówimy na każdym kroku, że pomożemy jej wszyscy przez to przejść i nie zostawimy jej z tym samej.

Jesteśmy w trakcie szukania dla niej pomocy, ale okazało się, że wcale nie jest tak prosto o spotkanie ze specjalistą, bo jak mówią "są zawaleni pracą", a w ośrodkach prywatnych nie ma miejsc aż do końca września. Dlatego właśnie piszę do Państwa. Bardzo proszę doradzić mi, jak mamy z nią postępować przez ten czas, dokąd nie zacznie terapii, jak nakłaniać do jedzenia, jak rozmawiać, jak wpierać, kiedy przychodzi załamanie? Z góry bardzo dziękuję za odpowiedź.

KOBIETA ponad rok temu

Witam serdecznie,

Przede wszystkim, Pani siostra powinna rozpocząć systematyczną psychoterapię. Z opisu wynika, że nie doszło do znacznego wyniszczenia organizmu, BMI jest stosunkowo wysokie, więc nie ma potrzeby prowadzenia terapii w ośrodku szpitalnym. W tym przypadku lepiej sprawdziłaby się psychoterapia polegająca na regularnych sesjach terapeutycznych prowadzonych 1-2 razy w tygodniu, najprawdopodobniej przez okres kilku, kilkunastu miesięcy. Największą skuteczność ma psychoterapia poznawczo-behawioralna oraz interpersonalna - radziłabym wobec tego poszukać psychoterapeuty pracującego w jednym z tych nurtów. Psychoterapia prowadzona w trakcie ,,normalnego życia" i aktywności pacjenta dostarcza wielu danych, nad którymi można pracować w trakcie terapii.

Wyznanie rodzinie swoich trudności, ujawnienie problemów z odżywianiem się wymagało od Pani siostry dużej odwagi i przełamania wielu wewnętrznych barier. Obecnie potrzebuje od Państwa wsparcia i poczucia bezpieczeństwa. Mam jednak wątpliwości, czy ,,pilnowanie i nie odstępowanie na krok" przynosi siostrze korzyści. Zaburzenia odżywiania się są najczęściej związane z określonymi problemami emocjonalnymi. Osoby cierpiące na anoreksję często mają np. trudności z separacją od rodziców, przeżywają konflikt związany z zależnością i potrzebą opieki a pragnieniem niezależności. Próbą odzyskania takiej kontroli stają się objawy (kontrolowanie posiłków). Zachowania mające na celu narzucenie kontroli, pilnowanie na każdym kroku mogą więc nasilać ten konflikt, nie przyczyniają się do jego rozwiązania.

Warto zapewnić siostrze wsparcie i otuchę, nie skupiając się na temacie jedzenia. Nie warto prowadzić np. dysputy nad tym, ile kalorii dziś zostało zjedzone, jak zaplanować posiłki, dopytywać wielokrotnie, na co siostra ma ochotę itp. Życie rodziny nie powinno się kręcić wokół jedzenia. Do tej pory wystarczyło, że życie Pani siostry było tym zaabsorbowane. Wystarczy przyrządzać urozmaicone posiłki o stałych porach, najlepiej w formie 4-5 lekkostrawnych dań.

Jak rozmawiać? Więcej czasu warto poświęcać emocjom - pytać siostrę o emocje, uczucia, przeżycia. Dać czas i przestrzeń na to, by mogła o tym mówić, pozwolić siostrze wypowiedzieć się, nie udzielając gotowych rad. Nie używać porównań typu ,,Nie jest przecież tak źle, ludzie chorują przecież na znacznie cięższe choroby i jakoś sobie radzą", ,,Musisz być silna" - tego typu zdania mogą pogłębiać poczucie niedostosowania, tego, że nie spełnia się oczekiwań.

Proszę się tego nie bać - domyślam się, że niektóre z wyznań siostry Państwa przerażają. Proszę postarać się być empatycznym: ,,Rozumiem, że możesz tak myśleć, skoro tak bardzo się boisz...", ,,Myślę, że ja też mogłabym się tak czuć w Twojej sytuacji...". Pomocne mogą być drobne gesty - przytulenie, uśmiech, wspólne spędzenie czasu, ale nie polegające na kontroli, lecz np. wspólnej wyprawie do kina. Byłoby dobrze, gdyby inicjatywę w tym zakresie wykazała przede wszystkim siostra.

Jak wspierać? Najlepiej zapytać: ,,Jak mam Ci pomóc?", ,,Czy chcesz, abym Ci pomogła?", ,,Widzę, że jesteś smutna, zdenerwowana - chcesz o tym pogadać?" Proszę pamiętać, że siostra jest dorosła i sama jest najbardziej odpowiedzialna za swoje wyleczenie. Jeśli obawiacie się Państwo, że ma zaburzenia nastroju (z wypowiedzi wynikają również treści rezygnacyjne), to należałoby jej zaproponować konsultację u lekarza psychiatry. Specjalista powinien ocenić, czy u siostry występują objawy depresji i ewentualne ryzyko samobójstwa, może też zaproponować leczenie przeciwdepresyjne. Ciężka depresja z myślami samobójczymi może być wskazaniem do leczenia szpitalnego w oddziale ogólnopsychiatrycznym. Nie wiem, jaki stosunek do leczenia ma sama pacjentka.

Proszę zapewniać siostrę, że profesjonalna pomoc jest potrzebna, niezależnie od tego z jakim problemem się zmagamy. Rodzina - mimo swoich najlepszych chęci - nie może zastąpić leczenia. Możecie Państwo natomiast skorzystać z lektury książek i publikacji poświęconych zaburzeniom odżywiania.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc dziewczynie chorej na anoreksję?

witam, mam dziewczynę chorą na anoreksje. 3 lata temu była leczona w szpitalu psychiatrycznym, lecz jej mama ją wypisała ze szpitala. teraz to niestety wróciło, mieszkam za granicą i będę w Pl dopiero w grudniu, wysłała mi swoje zdjęcie i aż mi sparaliżowało umysł. Tłumaczenie, żeby jadła nic nie dało, tylko kłótnie. Wspomnienie o psychologu w ogóle było złym pomysłem. Nawiązałam kontakt z jej mamą, ale odczytała rozmowę i prawie ze mną zerwała.. co mogę zrobić?
KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pomóc koleżance chorej na anoreksję?

Moja bardzo dobra koleżanka ma anoreksję. Jeszcze niedawno sama na to chorowałam i wiem, co ona przechodzi. Tylko, że kiedy szczerze z nią o tym rozmawiam i jej mówię, jak to jest (pobyt w szpitalu, te ciągłe myśli „jestem za gruba”, stan przygnębienia itp.), ona mówi: „Ale ja jestem gruba i muszę schudnąć, nawet jeśli by mi to miało zaszkodzić”. I tak już jest najchudszą dziewczyną w klasie. Je bardzo mało, ćwiczy dużo. Nie można jej wytłumaczyć, że jest chuda i nie ma już z czego chudnąć. Wszystkie się o nią martwimy. Do tego jeszcze się przeczyszcza, bierze leki na odchudzanie (które z własnego doświadczenia wiem, że nie działają). Wg niej jest zupełnie zdrowa i to my mamy źle pomieszane w głowie. Nie chcę, żeby przechodziła to samo, co ja. Gdybym poszła do szkolnego psychologa lub do wychowawczyni, byłaby to jedna z gorszych rzeczy (moje koleżanki mi tak zrobiły i wiem, że po tym jeszcze bardziej się pogrążyłam w odchudzaniu). Proszę o radę, co mam robić. Dodam, że obie mamy po 15 lat.

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Witam!

Przechodziłaś podobne problemy, więc wiesz, w jaki sposób anoreksja może wpływać na psychikę. Młode dziewczęta są podatne na tego rodzaju zaburzenia psychiczne. Niejednokrotnie ich pojawienie się związane jest z trudną sytuacją w domu czy najbliższym otoczeniu takiej osoby. Rozumiem, że obawiasz się pójścia do psychologa czy wychowawcy i powiedzenia o problemie koleżanki. Zastanów się jednak, co innego możesz zrobić? Chcesz jej pomóc, ale Twoje rozmowy z nią nie przynoszą efektów. Zaburzenia odżywiania to nie tylko problem z odchudzaniem się, to przede wszystkim zaburzony obraz własnej osoby i zmiany psychiczne. Właśnie z powodu tych zmian w psychice nie jesteś w stanie przebić się ze swoimi argumentami. One odbijają się o mur, jaki Twoja koleżanka tworzy z wyobrażeń na swój temat. Dlatego sądzę, że dobrze byłoby poinformować kogoś o jej problemie. Ona teraz może tego nie zrozumieć i mieć Ci to za złe. Ale w ogólnym rozrachunku w ten sposób możesz uratować jej zdrowie i pomóc w przezwyciężeniu choroby. W przypadku zaburzeń odżywania niezbędna jest pomoc lekarza, dietetyka i psychologa. Kompleksowa opieka może pomóc Twojej koleżance przezwyciężyć swoje problemy i zacząć sprawnie funkcjonować.

Możesz z nią porozmawiać i zaproponować jej wspólną wizytę u psychologa szkolnego czy jej rodziców. To rodzice mają obowiązek o nią dbać i reagować w trudnych sytuacjach. Możliwe, że nie wiedzą, co się z nią dzieje i co ona przeżywa. Jeśli zdecydujesz się na rozmowę z psychologiem szkolnym czy wychowawcą na jej temat, możesz poprosić te osoby o dyskrecję. Zachęcam Cię także do korzystania z telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (116 111), który możesz również podać swojej koleżance. Warto, żebyś zapewniła również sobie wsparcie. Ważne jest również to, byś nie brała na siebie odpowiedzialności za to, co robi Twoja koleżanka. Za nią odpowiadają jej rodzice i ona sama. Ty możesz jej służyć radą i pomocą, ale nie jest Twoją winą to, co się z nią dzieje. Pomagasz jej na tyle, na ile możesz. Dlatego pamiętaj też o sobie i swoich potrzebach. Zastanawiam się, czy rozmawiałaś na jej temat ze swoimi rodzicami. Może oni będą mogli pomóc Ci w poinformowaniu innych osób o problemie koleżanki i udzielą Ci wsparcia w tej sytuacji.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty