Zauroczenie w psychoterapeucie

Uczęszczałam na terapię do psychologa. W pewnym momencie poczułam silne zauroczenie. Odprowadzał mnie, proponował wspólną jazdę tramwajem, znajdował dla mnie czas, gdy chciałam, mogłam dzwonić o każdej porze dnia i nocy, terapie trwały nawet 2h, rozmawialiśmy o wszystkim. Poza tym lustrował mnie wzrokiem. O swoim uczuciu powiedziałam terapeucie, ale nie było zmian. Terapię zakończyłam pół roku temu. Czuję, że zauroczenie pozostało. Czy powinnam go poinformować? Jak sobie z tym poradzić?

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Psychoterapia indywidualna Psychoterapia

Skuteczność terapii grupowych

Mgr Eliza Wolańczyk Psychoterapeuta, Ostrów Wielkopolski

16 poziom zaufania

Zauroczenie terapeutą zdarza się często i bywa elementem terapii. Ważna jest szczerość z terapeutą, czyli powiedzenie o uczuciach, co Pani zrobiła.
Kodeks etyczny zabrania terapeucie nawiązywania relacji uczuciowych z klientami, także po zakończeniu procesu.
To, że zauroczenie pozostało również jest naturalne - terapeuta zapewne dawał Pani sporo uważności, docenienia. Bywa, że od uważności i akceptacji krok do zauroczenia.
Co dalej? Proszę zastanowić się, co mówi Pani zauroczenie? Tak naprawdę, co Panią zauroczyło: człowiek, czy coś czego Pani brakuje w życiu, co chce Pani otrzymywać od innych (np. wspomniana uważność)?.
Pani uczucie zapewne z czasem minie - jednak warto się mu przyjrzeć, być może refleksja będzie ważnym dopełnieniem terapii.
Pozdrawiam serdecznie
Eliza Wolańczyk

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

84 poziom zaufania

Zakochanie podczas psychoterapii jest procesem, który się zdarza. Warto byłoby o nim porozmawiać, przepracować w terapii- jeśli ma Pani taka możliwość. Ważne jest to, że przez trwające w Pani uczucie relacja terapeutyczna i terapia jakby nie jest zakończona.

mgr Robert Gutkowski Psychoterapia, Dębica

27 poziom zaufania

Zakochanie w terapeucie może być ważnym etapem pracy terapeutycznej. W tym przypadku jednak terapeuta popełniał błędy - terapia powinna mieć wyznaczone ramy, a on je przekraczał. W takiej sytuacji z emocji przeniesieniowych stawały się one emocjami bardziej osadzonymi w rzeczywistości Pani i terapeuty.