Jak. odnaleźć radość i spokój ducha?
Od kilku lat męczę się z licznymi problemami, moja mama choruje na depresję i przez to odkąd miałem 13/14 lat zaczęła mnie wyzywać, śmierć ojca w tym wszystkim mi to utrudniła.
Każdego dnia zastanawiam się nad sobą i nad tym co robię, chce wrócić do szkoły i skończyć naukę jednak nie wiem dlaczego ale nie potrafię nic zdobić. Nawet codzienne czynności sprawiają mi problem, zrezygnowałem z pracy i ograniczyłem spotkania ze znajomymi tylko do takich, na których mogę się napić. Zaczynam coraz bardziej myśleć o śmierci i o tym jak już mamy nie będzie, co sobie zrobię, marzę każdej nocy przed snem o tym żeby następnego dnia się nie obudzić, jak wychodzę na dwór marzę o tym żeby coś mnie zabiło, myśli co do przyszłości wiąże w najgorszym przypadku z zostaniem bezdomnym i tam umarciem. Mam problem z otworzeniem się przed kimś jak patrzę mu w twarz, czasem nawet kłamię choć nie chcę tego robić, udaje szczęśliwego i daje sobie plany, które i tak wiem że nie wyjdą, każdego ranka słysząc kolejne bluzgi ze strony mamy mam coraz większą chęć do skończenia tego, kiedyś próbowałem skoczyć z okna, jednak nie miałem odwagi... Myślę jak bardzo byłbym teraz spokojny, jakbym wtedy skoczył. Może i sprawiłoby to ból bliskim ale im i tak nie zależy na mnie...
Pisze tutaj bo liczę na to że ktoś mi coś doradzi... Pomimo swojego wieku czuję się staro, mam dwadzieścia lat a czuje się na 55/60... Nie wiem co mam ze sobą zrobić i gdzie znaleźć spokój i radość.
