Skala zapominania
Witam serdecznie!
Jesteś w wieku dorastania, dlatego Twoje samopoczucie może być bardzo chwiejne. Niestabilność emocjonalna bardzo często występuje wśród nastolatków ze względu na zmiany hormonalne, jakie zachodzą w tym czasie w ich organizmach. Napisałaś, że ogólnie jesteś pogodną i radosną dziewczyną, ale ostatnio stałaś się bardziej osowiała, smutna, milcząca, nie masz motywacji do działania ani apetytu. Być może są to oznaki przeziębienia albo stresu? Może być to zmiana związania z dorastaniem, która z czasem minie. Może to po prostu objaw chandry, chwilowo gorszego samopoczucia? Jeżeli jednak objawy się będą nasilać, a Ty będziesz czuła się subiektywnie gorzej, koniecznie powiedz o tym komuś dorosłemu, np. mamie. Staraj się dbać o w miarę stały rytm dnia, jedz zbilansowane posiłki, nie zapominaj o odpoczynku, pamiętaj o relaksie. Sport i aktywność fizyczna sprzyjają produkcji endorfin – naturalnych hormonów szczęścia. W poprawie samopoczucia może pomóc słuchanie muzyki, techniki relaksacyjne, rozmowa z kimś zaufanym albo nawet małe „przyjemności”, jak gorąca czekolada czy aromatyczna kąpiel ;)
Życzę powodzenia!
Witam serdecznie
Opisane objawy mogą wskazywać na przeżywanie trudności emocjonalnych, ale mogą być też objawem innych zaburzeń, np chorób somatycznych.
Istotne byłoby uchwycenie, w którym momencie zauważyłaś zmianę w swoim zachowaniu i samopoczuciu, czy poprzedziło ja jakieś zdarzenie, sytuacja, coś, z czym mogłoby się wiązać z późniejszym stanem psychicznym.
Zachęcam do konsultacji ze specjalistą - psychologiem i pedagogiem (szkolnym lub z Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej z Twojego rejonu). Możesz też zgłosić się do swojego lekarza pediatry i poprosić go o pomoc oraz udzielenie informacji, gdzie skorzystać z pomocy.
Wiek dorastanie zawsze przynosi rozterki, wahania nastroju, szukanie najlepszej "drogi życia"
Warto być sobą, nie rezygnować z wartosci, realizować powoli ale konsekwentnie choćby najmniejsze plany i marzenia
Warto marzyć. Sama radość i wesołość nie gwarantuje szczęścia....
Jak długo trwa ten stan? Kilka dni obniżonego nastroju (nawet bez wyraźnego powodu) może się zdarzyć, jeśli jednak trwa to dłużej (ponad 2 tygodnie), a dodatkowo występują inne objawy (płaczliwość, napady złości, bezsenność, trudności w koncentracji, gubienie myśli itp) warto poszukać specjalistycznej pomocy np psychiatry.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Obniżony nastrój, pogorszenie pamięci i koncentracji – odpowiada Mgr Joanna Wantuch
- Depresja po rozstaniu z dziewczyną – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Ludzie mówią, że jestem ospała - jak odzyskać witalność? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Pesymistyczne myśli i długotrwały smutek – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Czy to, że się nie kontroluję, kłócę i wybucham może świadczyć o depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Jak sobie poradzić z nerwicą i znowu cieszyć się życiem? – odpowiada Magdalena Pikulska
- Tęsknota i płacz za dziewczyną – odpowiada Mgr Kamila Drozd
- Jak nauczyć się cieszyć z każdego dnia? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
- Zaburzenia jedzenia a depresja – odpowiada Małgorzata Panek
- Brak celu w życiu, myśli samobójcze - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
artykuły
Po prostu lubię ludzi
Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce
Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)
-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por
"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka
"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k