Natrętne myśli o zdradzie

Witam! Mam 24 lata. 3 tygodnie temu się zaręczyłem z najbliższą mi osobą na świecie. Po tygodniu od zaręczyn, kładąc się spać, wróciła do mnie nieprzyjemna sytuacja z przeszłości. Sparaliżowało mnie. Mianowicie, chodzi o zdradę, jeżeli tak można to nazwać. 1,5 roku wcześniej, gdy między mną a moją obecną narzeczoną działo się źle, zacząłem pisać z inną dziewczyną. Spotykaliśmy się, lecz do kontaktów seksualnych nie doszło, nie wybaczyłbym sobie. Parę razy się całowaliśmy i tyle. Skończyłem z tym i uświadomiłem sobie, że mam przy sobie kobietę na całe życie. Wracając do stresu, który odczułem. Myśl o zdradzie z przeszłości sparaliżowała mnie. Nie spałem parę nocy i biłem się z myślami, czy powiedzieć mojej ukochanej o tych wydarzeniach z nadzieją, że mi ulży. Nie mogłem pracować, ciągle odczuwałem silny stres, bóle brzucha. Płakałem i biłem się z myślami. Po paru dniach zdecydowałem się opowiedzieć o wszystkim narzeczonej. Jej reakcja, jak nie trudno sobie wyobrazić, była tragiczna. Chciała mnie zostawić i zerwać zaręczyny. Byłem spanikowany. Opowiedziałem o wszystkim mamie (mieszkam z rodzicami). Powiedziała, że niepotrzebnie mówiłem jej o tym wydarzeniu. Ja jednak z miłości chciałem mieć czyste sumienie. Dała się przekonać i wybaczyła mi. Oczywiście, straciłem zaufanie w jej oczach, ale wiem, że się ułoży.

Liczyłem, że mi ulży stres po wyżaleniu, nic bardziej mylnego. W dalszym ciągu odczuwam lżejszy już stres, nazwałbym to bardziej lękiem przed czymś, brzuch już tak nie doskwiera. Dodam, że non stop szukam sobie zajęć, żeby o tym nie myśleć, lecz złe myśli same wpadają mi do głowy. Aktualnie mogę już zasypiać samodzielnie, natomiast mój sen kończy się rano i znów męka poprzez cały dzień. Gdy jestem z narzeczoną, złe myśli odchodzą. Jestem wesoły, śmiejemy się itd. Gdy zostaję sam, wszystko wraca. Czy to rodzaj szoku? Czy przejdzie mi to? Nigdy w życiu nie przeżyłem tak stresującego wydarzenia, jak strata bliskiej osoby. W momencie poczułem, że nie mam innego sensu w życiu. Być może to również ważne, że pracuję jako sprzedawca w jednej z sieci komórkowych w centrum handlowym i męczę się z tym. Jedyne co mam, to praca-ona-dom, praca-ona-dom. Aktualnie lepiej sobie radzę z myślami w głowie, bo potrafię je zająć czymś. Wtedy nie myślę. Gdy tylko przestanę coś robić, wraca. Czuję ciągły niepokój, a powinno być przeciwnie, ulgę i siłę do walki o ukochaną. Co mi dolega? Proszę o pomoc.

MĘŻCZYZNA, 24 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Czym różni się nerwica od innych zaburzeń psychicznych?

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Drogą wirtualną nie da się określić, skąd u Pana takie dziwne i niepokojące dolegliwości. Mogę się jedynie domyślać, o co chodzi, ale są to jedynie moje przypuszczenia. Wydaje mi się, że Pana lęki, obawy, ciągłe myśli o tym, że mógłby Pan stracić narzeczoną, wynikają z sytuacji sprzed ponad roku, kiedy spotykał się Pan z inną kobietą. Być może nie potrafi Pan sobie przebaczyć czegoś na kształt zdrady emocjonalnej partnerki i obawia się, że skoro był Pan raz zdolny do zaangażowania się w relację z inną dziewczyną, to taka sytuacja może się powtórzyć w przyszłości. Możliwe, że Pan sam przed sobą „nie rozgrzeszył się” z tamtych spotkań z kobietą, dlatego pojawiły się silne wyrzuty sumienia i poczucie winy wobec narzeczonej po zaręczynach, które są określoną deklaracją wobec ukochanej. Nie bez znaczenia jest również fakt zaręczyn – zapowiedź wspólnego życia z narzeczoną.

Być może na Pańskie lęki dodatkowo nakłada się lek przed przyszłością, samodzielnym życiem we dwoje, zaangażowaniem, odpowiedzialnością za nią itp. Stres, jakiego Pan doświadcza, skutkuje w postaci zmian somatycznych, stąd bóle brzucha, zaburzenia snu, poczucie paraliżu i niemocy. Nie bez znaczenia, jeśli chodzi o Pańskie samopoczucie, jest zapewne praca, z której nie jest Pan zadowolony i w której się męczy. Radziłabym udać się Panu do psychologa, by skonsultować z nim własne dolegliwości. Być może to tylko chwilowy kryzys. Nie warto panikować i zakładać najgorszego, np. nerwicy lękowej. Warto jednak dmuchać na zimne i porozmawiać o swoich problemach oraz dowiedzieć się, jak sobie z nimi radzić.

Pozdrawiam i życzę powodzenia