Co oznacza stwierdzenie hypoechogeniczny?

Witam serdecznie. Oznacza to że struktura , o której lekarz użył takiego epitetu jest mniej wyraźną aniżeli otaczające tkanki w badaniu.Echogeniczność (w ultrasonografii) to zdolność badanej struktury do odbijania fal dźwiękowych o wysokiej częstotliwości. Obszary o obniżonej echogeniczności nazywane są też hypoechogenicznymi, a o podwyższonej - hiperechogenicznymi. W obrazowaniu USG jako echogeniczność określa się jasność tkanki na obrazie, przy czym obszar o zaburzonej echogeniczności jest odpowiednio ciemniejszy (hypoechogeniczny) lub jaśniejszy (hiperechogeniczny) od otoczenia. Obraz hypoechogeniczny mogą dawać struktury miękkie, o zwiększonym ukrwieniu, natomiast hiperechogeniczny struktury twarde i zbite takie jak kości, zwapnienia a także gazy. Zbiorniki płynów, takie jak torbiele, krwiaki, tętniaki, ropnie dają obraz normoechogeniczny (bezechowy).

Szanowna Pani!

Termin „hypoechogeniczny” (hipoechogeniczny) opisuje zdolność badanej struktury w ultrasonografii do odbijania fal dźwiękowych. Przedrostek „hypo” oznacza, że dany narząd lub zmiana odbija fale dźwiękowe MNIEJ niż reszta struktury. Obszar ten jest ciemniejszy na ekranie monitora USG lub wykonanym zdjęciu z badania. Terminów tych używa się powszechnie w opisach badania USG, ponieważ ułatwia to komunikację pomiędzy lekarzami i jest dokładnym opisem widzianego obszaru w badaniu USG.
Obraz hypoechogeniczny mogą dawać struktury miękkie, o zwiększonym ukrwieniu – m.in. tkanki objęte procesem zapalnym. Określenie danej struktury jako hypoechogeniczna nie jest tożsame z rozpoznaniem zmiany nowotworowej. Obrazowanie w USG służy identyfikacji nieprawidłowych zmian w narządach lub tkankach i stanowi pierwszy element diagnostyki wyjaśniającej czym ewentualne zmiany są.
Warto dodać, że przy opisie badania USG pojawiają się także określenia jak „hiperechogeniczny” lub „normoechogeniczny”. Obszary o podwyższonej echogeniczności nazywane są hiperechogenicznym – odbijają one fale dźwiękowe MOCNIEJ niż reszta tkanek, na obrazie są one jaśniejsze. Hiperechogeniczne są np.: powietrze, kości, zwapnienia w tkankach. Natomiast tkanki lub struktury normoechogeniczne odbijają fale dźwiękowe w taki sam sposób jak tkanki względem których obraz jest porównywany. Normoechogeniczne są np.: wątroba, śledziona, kora nerki.