Czy to depresja? Mogę leczyć ją sama?

Witam. Jestem dziewczyną, mam15 lat. Jakieś pół roku temu zachorowałam na cukrzycę i od tamtej pory totalnie sobie nie radzę. Przygnębienie i smutek miałam już ok. 2 miesiące przed zachorowaniem, ale teraz jest jeszcze gorzej. Jestem zestresowana, zła, nic mi się nie chce, nie mogę się skoncentrować, ciągle myślę o czymś smutnym, płaczę. Nie mam ochoty spotykać się z przyjaciółmi, drażnią mnie. Mam wrażenie, że ich problemy w porównaniu z moimi to głupoty. Czuję, że jestem beznadziejna, do niczego, nic w życiu nie osiągnę, nie mam motywacji ani celu. Czasami się "rozkręcam" i śmieje się razem z nimi, ale nie umiem się tak całkiem otworzyć i śmiać szczerze. Zawsze jest "coś". Lekarz rodzinny przepisał mi leki, ale nie wiem czy same coś pomogą. Czy mogłabym leczyć depresję sama? Robić jakieś ćwiczenia psychologiczne? Wiem, że to głupio brzmi, ale niektórzy ludzie żeby np. stać się bardziej śmiali udzielają się towarzysko. Tylko, że ja nie mam ochoty spotykać się z ludźmi. I nie robię tego jak nie muszę. Przyjaciele zauważyli to, ale nie rozumieją, czemu tak się zachowuję. Już nie wiem, co mam robić. Nie chcę rozmawiać o tym z mamą, bo ona uważa, że każdy może sobie sam radzić z problemami. A za każdym razem jak chcę iść do psychologa nie wiem co mam powiedzieć. Boję się, że mnie wyśmieje. Bardzo proszę o pomoc. słodziak

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Pierwsze objawy autyzmu

Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego pierwsze objawy.

Witam!
Cukrzyca jest poważną chorobą. Z tego powodu zmieniło się całe Twoje życie - musiałaś się podporządkować pod zasady diety i godziny przyjmowania leków. Musi Ci być z tego powodu bardzo ciężko. Jesteś młodą osobą i takie ograniczenia mogą dodatkowo pogłębiać złe samopoczucie.
Myślę, że powinnaś wyjaśnić swoim znajomym, jak to jest być w Twojej sytuacji. Jeśli nie będą wiedzieli, jak się czujesz i jak obecnie wygląda Twoje życie, to nie będą mieli szansy, żeby Cię zrozumieć i pomóc Ci. Również z mamą mogłabyś porozmawiać na ten temat. Aby radzić sobie z problemami potrzebujemy innych osób. Przede wszystkim ważne jest wsparcie ze strony bliskich.
Piszesz o wizycie u psychologa - uważam, że to doskonały pomysł. Mogłabyś porozmawiać o swoich trudnościach. Twoje problemy są bardzo poważne i żaden specjalista ich nie wyśmieje. Możesz o tym porozmawiać ze swoim lekarzem w trakcie wizyty. Nie bój się rozmawiać o tym, co czujesz. Dzięki temu będziesz mogła odnaleźć ludzi, którzy mogą Ci pomóc i znaleźć wsparcie wśród osób z najbliższego otoczenia.

Pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty