Jak przezwyciężyć własne lęki?

Witam, Mam 31lat, jestem mamą (od 6lat samotną) dwójki dzieci już nie takich małych. Choruje na Hashimoto. Przeszłam przez dwie depresje często zmieniając leki w kolejności: seronil deprexolex, velafax alpragen - nie pamiętam nazwy- ostatni był Welbutrin sprowadzany ze Stanów. W trakcie leczenia wycofałam się z życia towarzyskiego, miałam coś w stylu "fobi społecznej". Obecnie nie biorę żadnych leków , ale w dalszym ciągu odczuwam strach, przed np. odpisywaniem na wiadomości do znajomych, rozmowa z ludźmi od których się odsunelam w trakcie choroby, bądź urwałam kontakt , nie wiem ż czego wynika ten strach, nie mam w myślach czegoś konkretnego, po prostu ignoruje te wiadomości odkładając za każdym razem odpowiedź na później(nigdy). Odpuszczam również każde szkolne zebranie, bojąc się kontaktu z nauczycielami oraz innymi rodzicami. Cały czas się oceniam i stawiam w negatywnym świetle, nie czuje się dość dobra. Czuje że przez te depresję gdzieś zatracilam sama siebie, z pełnej życia kobiety dla którąj nie było rzeczy niemożliwych stałam się strachliwą nie umiejaca się odezwać/ bronić marną kopią samej siebie. Nie wiem jak sobie pomóc i jak przezwyciężyć ten strach. Z góry dziękuję za pomoc. Magdalena

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Depresja Choroba Hashimoto Uczucie samotności Psychologia Psychoterapia

Jak odróżni reakcję depresyjną od depresji?

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Szanowna Pani,
wskazane jest leczenie metodą psychoterapii poznawczo - behawioralnej. Lęk objawia się zmianami fizjologicznymi; tachykardią (przyspieszonym biciem serca), inne objawy to; nerwobóle, uczucie zdenerwowania, drżenie, napięcie mięśniowe, pocenie się, zawroty głowy, ucisk w klatce piersiowej, klucha w gardle, suchość w jamie ustnej, problemy gastryczne, przyspieszony oddech. Aspekt fizjologiczny jest instynktem samozachowawczym, czyli reakcją organizmu w odpowiedzi na zagrożenie, mobilizuje organizm do walki lub ucieczki, w wyniku pobudzenia układu współczulnego (autonomicznego). Lęk jest reakcją pojawiającą się w sytuacji, w wyniku interpretacji przez osobę zagrożenia, wyróżniamy aspekt; poznawczy (myśli, wyobrażenia), fizjologiczny (doznania w ciele) oraz behawioralny (odnosi się do zachowania).
Aspekt poznawczy bazuje na myślach, wyobrażeniach o treści negatywnej, występuje pierwotnie w stosunku do emocji i aspekt behawioralny - to są przejawiane zachowania, Wszystkie te czynniki wzajemnie na siebie oddziaływają wywołując stany lękowe.
Lęk można zniwelować na dwa sposoby: zmniejszając poczucie zagrożenia (farmakologicznie) lub zwiększając wiarę we własne umiejętności radzenia sobie z trudną sytuacją. Pomocny jest trening relaksacyjny; kiedy jesteśmy fizycznie zrelaksowani – następuje odprężenie psychiczne i odwrotnie, gdy psychicznie się zrelaksujemy – nastąpi odprężenie fizyczne.
Terapia poznawczo – behawioralna uczy poprzez zmianę myślenia kształtować emocje i zachowania, co korzystnie wpływa na samopoczucie fizyczne. A zatem celem terapii poznawczo-behawioralnej jest zmiana dysfunkcjonalnego (nieadaptacyjnego) sposobu myślenia pacjenta, co w konsekwencji ma przyczynić się do poprawy jego samopoczucia i zmiany w zachowaniu. Terapia skoncentrowana jest na „tu i teraz”, polega na współpracy terapeuty z pacjentem, zastosowaniem jawnych, uzgodnionych i operacyjnie zdefiniowanych strategii terapeutycznych i celów terapeutycznych. Terapeuta pomaga pacjentowi w rozpoznaniu charakterystycznego dla niego stylu myślenia i poddaje go modyfikacji za pomocą analizy argumentów i logicznego myślenia.
Pozdrawiam serdecznie

Mgr Barbara Szalacha Psychologia, Rzeszów

78 poziom zaufania

Witam serdecznie
myślę,że skoro dostrzega Pani psychologiczne czynniki swich dolegliwości,jest potrzeba skontaktowania się z psychoterapeutą,nie tylko endokrynologiem,ponieważ prawdopodobnie tarczyca była reakcją a nie przyczyną pierwotną złego stanu zdrowia.Co do poczucia utraty własnej wartości,jest to także częsty skutek rozstań z partnerem i zaniedbanie terapii/czy innej pomocy tego rodzaju/może podtrzymywac chorobę.tak więc proponowałabym pogodzenie się ze swoim lękiem,bo paradoksalnie chroni on Panią obecnie przed zwiększaniem stresu i tym samym uspokaja.TO JEST STAN PRZEJŚCIOWY.Tak proszę go rozumieć i starać się powoli podjąć leczenie.Psychoterapia jest najlepszym i najtrwalszym w skutkach lekarstwem,jeżeli nie ma w zasięgu "żródeł zasilania".
Pozdrawiam wiosennie.