Witam serdecznie. Celem terapii farmakologicznej przy chorobach autoimmunologicznych typu młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe jest doprowadzenie do osłabienia symptomów chorobowych, aby nastąpiła remisja oraz aby nie dopuścić do nieodwracalnych zmian chorobowych, które mogą zadecydować o późniejszej niepełnosprawności młodego pacjenta. Czasami wymagane jest jednak leczenie podtrzymujące także w okresie ustąpienia choroby. W przypadku JDM leczenie dobierane jest indywidualnie do dolegliwości i stanu dziecka. Najbardziej popularne leki na młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe to glikokortykosteroidy, choć należy je stosować bardzo ostrożnie zwłaszcza w przypadku młodego, stale rosnącego organizmu (długotrwała terapia steroidowa grozi osteoporozą oraz zahamowaniem wzrostu, dzieci są też bardziej narażone na infekcje). Silniejsza grupa leków to cytostatyki a wśród nich szczególnie metotreksat oraz cyklosporyna, które jednak grożą poważnymi efektami ubocznymi: metotreksat uszkadza wątrobę, powoduje wypadanie włosów, nudności i wymioty, owrzodzenia w jamie ustnej z kolei cyklosporyna działa toksycznie na nerki, powoduje nadmierne owłosienie i prowadzi do podwyższonego ciśnienia. Jeszcze inna metoda leczenia to dożylne podanie immunoglobulin, czyli preparatu krwiopochodnego zawierającego ludzkie przeciwciała. W leczeniu mZS-M stosuje się także leczenie biologiczne. Naturalnie samo leczenie farmakologiczne nie wystarczy i konieczna jest odpowiednia i stała fizykoterapia pod okiem doświadczonych rehabilitantów. Ma ona na celu zapobiec nieprawidłowej regeneracji tkanek mięśniowych (bolesne przykurcze) i wyeliminować wady postawy. Warto pamiętać też, aby zapewnić dzieciom odpowiednią pomoc psychologa, który wesprze je w walce z chorobą i nauczy, jak cieszyć się życiem pomimo zmagania się z tym schorzeniem.
