Boję się, że nie dam rady z niemowlakiem i chorym mężem, który również pragnie uwagi. Co robić?

Piszę, ponieważ potrzebuję pomocy. Od prawie dwóch tygodni mój mąż narzeka na następujące objawy: ból żołądka, mrowienie, ciągłe "odbijanie się", brak apetytu. Schudł. Koło się tutaj zamyka, bo jak coś zje to żołądek zaczyna ponownie mrowić - uczucie stałego niepokoju i lęku - mówi, że sam nie wie czego się boi, ma duże problemy z usypianiem - mówi, że w nocy męczy go również uczucie lęku. Byliśmy u internisty - wyniki badania krwi wyszły b.dobre, teraz mąż wybiera się do gastrologa. Boję się, że choroba, na którą cierpi może mieć podłoże psychiczne.

Mąż od kilku tygodni nie ma pracy, ale wierzę, że szybko ją znajdzie, gdyż jest zapraszany na rozmowy kwalifikacyjne. Zawsze był radosny i pogodny ze skłonnościami do denerwowania się byle czym, co było nawet dla niego zabawne. Teraz jest spokojny, wystraszony, nawet o mnie się jakoś tak boi i dba. Nic złego w jego życiu nigdy się nie działo i nie dzieje. Zero traum. Fajne dzieciństwo. Za dwa tygodnie urodzi nam się dziecko i boję się, że nie dam rady z niemowlakiem i chorym mężem, który również pragnie uwagi. Co robić?

ponad rok temu

Rozpoznanie choroby afektywnej dwubiegunowej

Witam serdecznie,

Opisywana przez Panią zmiana samopoczucia małżonka może mieć charakter tzw. reakcji adaptacyjnej. Przyczyną takiej reakcji może być dla męża sytuacja związana z utratą pracy.

Reakcja adaptacyjna może przebiegać z objawami depresyjno-lękowymi. Przeżywane napięcie i lęk może manifestować się w postaci dolegliwości somatycznych, zwiększa również wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego, co może predysponować do zapalenia błony śluzowej  przewodu pokarmowego. W tej sytuacji, poza konsultacją gastrologiczną, wskazana byłaby konsultacja u psychiatry oraz psychoterapeuty.

Proszę się nie obawiać - symptomy występujące u męża nie mają charakteru choroby psychicznej, lecz zaburzeń, które mogą pojawić się u każdego, kto mierzy się z trudną sytuacją. Mężczyźni mają w pewnej mierze utrudnioną sytuację - z trudem przychodzi im przyznanie się do takich emocji jak lęk, niepokój, niepewność czy smutek. Wsparcie terapeuty, leki poprawiające nastrój mogą pomóc mu przejść ten trudny etap.

Obecnie Pani sama potrzebuje wsparcia- proponuję, aby spróbowała Pani uzyskać je nie tylko ze strony męża, ale i bliskich: przyjaciół, rodziny.

Serdecznie pozdrawiam

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty