Czy chrapanie może być przyczyną czerwienicy?

nie
"Nowotwór mieloproliferacyjny cechujący się znacznym zwiększeniem liczby erytrocytów, któremu często towarzyszy zwiększone wytwarzanie leukocytów i płytek krwi. Choroba rozwija się w wyniku nowotworowej proliferacji zmutowanego klonu wywodzącego się z wielopotencjalnej krwiotwórczej komórki macierzystej szpiku."
Objawy zależą od zaawansowania choroby, liczby poszczególnych krwinek, zwiększonej objętości krwi krążącej oraz powikłań zakrzepowo-zatorowych i krwotocznych. U wielu chorych PV rozpoznaje się przypadkowo, podczas badania morfologii krwi.

1. Objawy podmiotowe: objawy związane z zespołem nadmiernej lepkości – ból i zawroty głowy, szum w uszach, zaburzenia widzenia, erytromelalgia →rozdz. 2.35.2, świąd (u 30–70%) nasilający się po gorącej kąpieli, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, zakrzepica tętnicza lub rzadziej żylna (udar mózgu, zawał serca, ŻChZZ, zakrzepica żył powierzchownych, zakrzepica żył trzewnych [zespół Budda i Chiariego →rozdz. 7.15]), krwawienia (najczęściej z błon śluzowych, także z przewodu pokarmowego; u ~20% są wynikiem zaburzonej funkcji płytek krwi, czasami nabytego zespołu von Willebranda [występującego u części chorych z liczbą płytek >1–1,5 mln/µl], zwłaszcza przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpłytkowych), nadciśnienie tętnicze, objawy dny moczanowej; objawy nieswoiste (w zaawansowanej fazie choroby) – osłabienie, utrata masy ciała, uczucie pełności w jamie brzusznej, ból brzucha spowodowany powiększeniem śledziony.

2. Objawy przedmiotowe: powiększenie śledziony (w badaniu palpacyjnym u ~70%), powiększenie wątroby (u ~40%), ciemnoczerwone zabarwienie skóry twarzy (plethora), małżowin usznych, sinica obwodowa (akrocyjanoza), bolesny rumień rąk i stóp (erytromelalgia), przekrwienie i zaczerwienienie błon śluzowych jamy ustnej i spojówek, siatka zastoinowych naczyń żylnych widoczna w badaniu dna oka (czerwienicze dno oka).

3. Przebieg naturalny: przez wiele lat może być bezobjawowy; objawy związane z narastającą erytrocytozą, zwiększeniem objętości krwi krążącej, nadpłytkowością i pozaszpikową hematopoezą prowadzącą do powiększenia śledziony i wątroby. 10-letnie ryzyko zakrzepicy wynosi >20%. U 25% chorych w ciągu 20 lat dochodzi do transformacji we włóknienie szpiku (rozwija się niedokrwistość). 20-letnie ryzyko transformacji w ostrą białaczkę szpikową (AML) lub zespół mielodysplastyczny (MDS) wynosi >10%."