Karmienie niemowlęcia
Karmienie niemowlęcia jest dla młodej mamy dużym wyzwaniem. Najczęściej wybieraną formą karmienia jest karmienie piersią. Takie rozwiązanie jest najkorzystniejsze i dla kobiety, i dla dziecka. Mleko matki zawiera wszystkie niezbędne składniki odżywcze umożliwiające prawidłowy rozwój dziecka, ale przede wszystkim substancje budujące odporność na choroby. Ponadto jest ono idealnie przystosowane do prawidłowego wchłaniania i trawienia przez dziecko. Niekiedy jednak pojawiają się przeciwwskazania do karmienia piersią lub problemy ze ssaniem u noworodka, a wtedy mleko matki trzeba zastąpić mlekiem modyfikowanym.
1. Karmienie niemowlaka
Matce karmienie piersią zapewnia wygodę (zawsze i wszędzie gotowa do podania), oszczędność w wydatkach (nie trzeba kupować mleka i akcesoriów do jego podania). Ta metoda karmienia potrafi działać odchudzająco (zmniejsza ryzyko otyłości, umożliwia szybszy powrót do wagi sprzed ciąży) i profilaktycznie (np. przed wystąpieniem miażdżycy). Najważniejszym aspektem karmienia piersią jest zwiększenie więzi emocjonalnej między matką a dzieckiem. Zaleca się, by karmienie kontynuować do ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia, a przynajmniej do ukończenia szóstego miesiąca.
Dziecko już w pierwszych chwilach po porodzie należy przystawić do piersi. Wpływa to na wzmocnienie odruchu ssania u dziecka i jednocześnie pobudza organizm matki do produkcji mleka. Karmić na żądanie – wtedy, kiedy dziecko tego pragnie, a nie kontrolować przysłowiowych przerw między karmieniem. Najlepiej karmić jedną piersią do jej całkowitego opróżnienia. U noworodków zapotrzebowanie na pokarm matki sięga do kilkunastu razy na dobę. Z biegiem czasu dziecko reguluje zapotrzebowanie do około ośmiu posiłków na dobę.
Przeciwwskazaniem do karmienia piersią jest galaktozemia, fenyloketonuria, a także rozległy defekt w przypadku rozszczepu wargi i podniebienia u dziecka. Nie należy również karmić piersią, kiedy matka jest narkomanką lub osobą ciężko chorą psychicznie, jest chora na HIV, WZW A i C, w ostrej fazie gruźlicy.
Istnieją więc różnorodne sytuacje, w których matki nie mogą karmić swojego dziecka piersią. Wówczas można karmić dziecko (także noworodków) mlekiem modyfikowanym, które dostosowuje się do wieku dziecka, tj. do czwartego miesiąca życia otrzymuje mleko początkowe, potem mleko następne.
2. Wprowadzanie innych pokarmów do diety niemowlaka
Do piątego-szóstego miesiąca życia dziecka należy ograniczyć się jedynie do karmienia piersią, gdyż dziecko jest zabezpieczone we wszystkie niezbędne dla jego rozwoju substancje odżywcze. Nie zaleca się dopajania dziecka np. wodą, herbatkami czy rumiankiem, chyba że jest to okres nadmiernych upałów (choć wystarczy w tym czasie zwiększyć czestotliwość przystawiania do piersi) lub wystąpiła biegunka. Po piątym-szóstym miesiącu życia dziecka należy stopniowo rozszerzać dietę dziecka w postaci przecierów jarzynowych z takich warzyw, jak np. marchew, ziemniak, pietruszka oraz owocowych, np. jabłuszka. Zaleca się również stopniowe przyzwyczajanie dziecka do glutenu, który należy podawać z przecierami, np. pod postacią łyżeczki kaszki mannej.
Od siódmego miesiąca życia dziecka następuje dalsze rozszerzenie diety dziecka o kaszki mleczne bezglutenowe i glutenowe, a także owoce (nie cytrusowe), zaczynając najlepiej od jabłka. Zaleca się również wprowadzanie do posiłków żółtko jaja kurzego (białko dopiero po dwunastym miesiącu życia). Dodatkowo, w tym też czasie wprowadza się mięso królicze, cielęce, drób. Po dziewiątym miesiącu można już wprowadzać wieprzowinę lub wołowinę. Okres około dziesiątego miesiąca życia to czas, gdy dziecko może zacząć konsumować chude wędliny, a miesiąc później także produkty mleczne, np. jogurty, kefiry, sery twarogowe.
Po dwunastym miesiącu można zacząć wprowadzać surowe warzywa, tj. pomidory, ogórki itp. W czasie powiększania się menu dziecka do pierwszego roku życia nie zaleca się podawania mu warzyw powodujących wzdęcia, typu fasola, groch, kapusta, ani owoców cytrusowych, typu cytryny, truskawki, poziomki, gdyż posiadają zbyt dużo składników mogących alergizować dziecko. Sposób przyrządzenia posiłków dla dziecka powinien opierać się na zasadzie – bez przypraw i zawsze wprowadzane pojedynczo, w małych ilościach. Ten sposób umożliwia dokładniejszą obserwację reakcji malucha na rozszerzanie diety.
Lekarz Małgorzata Żerańska
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.